လူတစ္ေယာက္ သင္းအုပ္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးထံသို႔ သူဧ။္အျပစ္ကို ၀န္ခ်ေတာင္းပန္သည္။
ဘုန္းေတာ္ၾကီး။ ။ မင္းမွာဘာအျပစ္ရိွလို႔လဲ။
လူ။ ။ ကၽြန္ေတာ္အရင္တစ္ပတ္က ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကို သြားလည္တယ္။
သူ႔အိမ္ေရာက္ေတာ့ သူကမရိွဘူး။ အိမ္မွာသူ႔မိန္းမပဲရိွတယ္။
အဲဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ျပန္မယ္ လုပ္ေတာ့ .. မိုးက ၀ုန္းကနဲဆို
ရြာခ်ေရာ။ ထီးကလည္းမပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ သူငယ္ခ်င္းမိန္းမက
မိုးခိုရင္းေကာ္ဖီေသာက္လိုက္ဆိုၿပီး ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တိုက္တယ္။ အဲ ...
မိုးကလည္းေတာ္ေတာ္နဲ့ မစဲဘူး။ အဲဒါနဲ႔ပဲ မထိန္းႏိုင္ျဖစ္ၿပီး
သူငယ္ခ်င္းမိန္းမ နဲ႔မွားသြားမိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ခြင့္လႊတ္ပါ။
ဘုန္းေတာ္ၾကီး။ ။ ရပါတယ္။ ဒါကလူတိုင္းျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ ခြင့္လႊတ္ပါတယ္။
လူ။ ။ မၿပီးေသးဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့သံုးရက္ေလာက္ ကကၽြန္ေတာ္ ေယာကၡမအိမ္ကို
သြားလည္တယ္။ မိန္းမကလည္း မအားလို႔မလိုက္ေတာ့ဘူးတဲ့။ ေယာကၡမ အိမ္ေရာက္ေတာ့
သူမရိွဘူး။ Party သြားတယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္ခယ္မ တစ္ေယာက္ပဲအိမ္မွာရိွတယ္။
အဲဒါနဲ႔ မေကာင္းပါဘူးေလ ဆိုၿပီး ျပန္မယ္လုပ္ေတာ့ မိုးကရြာေကာ။
ထီးမပါလာျပန္ဘူး။
ဒါနဲ႔ခယ္မကလည္း ေကာ္္ဖီေဖ်ာ္တိုက္တယ္။
မိုးကလည္းေတာ္ေတာ္နဲ႔မတိတ္ဘူး။ အဲဒီ့မွာပဲ မထိန္းႏုိင္ပဲ
မွားသြားမိေသးတယ္။
ဘုန္းေတာ္ၾကီး။ ။ အင္း......... နည္းနည္းတရားလြန္ေပမယ့္ ခြင့္လႊတ္လိုက္ပါတယ္။
လူ။ ။ ေနာက္တစ္ခုက်န္ေသးတယ္။ မေန႔က ကၽြန္ေတာ့္အေဒၚအိမ္သြားတယ္။
အေဒၚဆိုတာ အဖြားရဲ့ေမြးစားသမီးပါ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေတာ ့ဘာမွမေတာ္ပါဘူး။
သူကလည္းအိမ္မွာမရိွဘူး။ သူ႔ရဲ့သားပဲအိမ္မွာရိွတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ျပန္မယ္လုပ္ေတာ့ မိုးကသဲသဲမဲမဲ ကိုခ်ေတာ့တာပဲ။
အဲဒါနဲ႔သူ႔ရဲ့သားက ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တုိက္တယ္။
ထီးမပါေတာ့ျပန္လို႔မရဘူးေပါ့။ အဲဒီ့မွာေပါ့ ...
အေဒၚ့သားကနည္းနည္းႏြဲ႔ႏြဲ႔ေလး ဆိုေတာ့ကၽြန္ေတာ္လည္း ....................
ဘုန္းေတာ္ၾကီး။ ။ ေတာ္ေတာ္ .. ဆက္မေျပာနဲ႔ေတာ့။
ငါအကုန္လံုးကိုခြင့္လႊတ္တယ္။ ၿပီးၿပီမဟုတ္လား။ မင္း မင္း...
ျမန္ျမန္ျပန္ေတာ့။ မင္းဒီကိုလာတာထီးလည္းမပါဘူး။
အခုအျပင္မွာမိုးအံု႔ေနၿပီ။
No comments:
Post a Comment