အေမ အမွတ္တစ္၇

အေမ့ဉာဏ္နား ဝင္ စံစားေစ (၁)
အရွင္ ဉာဏိက
ထာဝရ ျမစ္
-----------------
သားၿပံဳးလ်င္ အေမေပ်ာ္
သားေပ်ာ္ေတာ့ အေမလန္း
ေမ့ေမတၱာ သီတာစမ္း
ဘယ္ဘယ္ခါ မခန္း
(ဉာဏ္ဦးေမာင္)
မေန႔က ရြာက (ဒကာမႀကီး) အေမ့ဆီကုိ ဖုန္းဆက္ျဖစ္တယ္။ အေမက နားေကာင္းေကာင္း မၾကားဘူးေလ။ ဒီေတာ့ အေမေျပာခ်င္တာကုိပဲေျပာ၊ ဒီဖက္က အကုန္ၾကားတယ္၊ နားေထာင္ ေနတယ္ဆုိၿပီး ေျပာခုိင္းေတာ့ အေမက ‘အေမကေတာ့ ဦးဇင္းတစ္ေခါက္ေလာက္ ရြာျပန္လာ ေစခ်င္တယ္’ရယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ အေမ့စကားထဲမွာ အရင္ကလုိ ‘ရြာျပန္လာဦး’ လုိ ့့ မေျပာ ခဲ့တာကုိ သတိထားမိလုိက္တယ္။ အရင္က ဖုန္းဆက္ျဖစ္လ်င္ ရြာျပန္လာဦးလုိ ့ ေျပာေနက်။ ေတာ္ေတာ္နဲ ့ ရြာမျပန္လာဦးမွန္း သိလုိ ့ေလလား၊ သူ ့ဖက္ကပဲ သေဘာထားေျပာင္းသြားလုိ ့ ေလလားေတာ့ မသိဘူး။ ခုတစ္ခါေတာ့ ရြာျပန္လာဦးဆုိတဲ့အစား ဦးဇင္းတစ္ေခါက္ေလာက္ ေတာ့ ျပန္လာေစခ်င္တယ္လုိ႔ပဲ ေျပာခဲ့တယ္။ ၾကားေနက် ျပန္လာဦးလုိ႔ ေျပာတဲ့စကားထက္ အေမကေတာ့ တစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ ျပန္လာေစခ်င္ပါတယ္ဆုိတဲ့စကားက နားထဲမွာ မွတ္ မွတ္သားပုိျဖစ္မိတယ္။
တကယ္ေတာ့ မိခင္ေတြဆုိတာ သားသမီးေတြကုိယ့္ အနီးအနားမွာပဲ ေနေစလုိမွာပါ။ သုိ႔ေပ မယ့္ ကာလေဒသ အခ်ိန္အခါနဲ ့ အေျခအေနအရ အနီးမွာေနတာထက္ အေဝးမွာေနတာက သားသမီးေတြအတြက္ ပုိမုိအဆင္ေျပတယ္ဆုိလ်င္ျဖင့္ အနီးကုိလာေနေစလုိတဲ့ သူတုိ႔ရဲ့ဆႏၵ ကုိ ဦးစားေပးလုိေတာ့မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအခါမ်ိဳးမွာ ကုိယ့္အေမလုိပဲ အျခားအျခား အေမ ေတြလည္း ‘ျပန္လာဦး’ ဆုိတဲ့ စကား အစား အေမကေတာ့ တစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ လာေစ ခ်င္တာပါပဲလုိ႔ ေျပာေလမလားပါပဲ။ သားသမီးေတြ တနယ္ေဝးမွာ အေျခခ်ေနတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ သားသမီးေတြအျပန္ကုိ ေမွွ်ာ္ေနေပမယ့္၊ ျပန္လာေစခ်င္ေပမယ့္ ကုိယ့္အေမလုိပဲ ျပန္လာပါဦး လုိ႔ေတာင္ မေျပာရက္မယ့္ အေမေတြကုိ စိတ္ထဲျမင္ေယာင္မိတယ္။
2
ကုိယ္က ရြက္က်ပင္လုိသူေလ။ ေရာက္ရာအရပ္မွာ ေပ်ာ္တတ္သူ။ ဒီေတာ့ ကုိယ့္မိခင္ဖခင္ ေတြကုိလည္း တစ္ခါတရံမွသာ သတိရတတ္သူ။ တစ္ခုေတာ့ ေတာ္ေသးရဲ့လုိ႔ဆုိႏုိင္တာက သတိရတဲ့အခါတုိင္းမွာ တစ္ခုခုပံ့ပုိးေပးဖုိ႔ပါ ပူးတြဲသတိရမိတတ္လုိ႔ပါ။ ေနာက္ၿပီး တတ္ႏုိင္သ မွ်လည္း ပံ့ပုိးေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီအတြက္ေတာ့ ေက်နပ္စိတ္ေလး ျဖစ္မိပါတယ္။ဒါေပမယ့္ အလ်င္ ကနဲ႔မတူ အေမကေတာ့ တစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ ျပန္လာေစခ်င္တာပဲဆုိတဲ့စကားက အေမ ေတြလုိခ်င္တဲ့အရာဟာ ဒီလုိ ပံ့ပုိးေပးမွဳမ်ိဳးသာ ဟုတ္လိမ့္မယ္ မဟုတ္ဖူးလုိ႔လည္း စာနာစြာ နားလည္မိလုိက္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အေမ့ကုိ သီးသန္႔ရည္ရြယ္ကာ စာေလးတစ္ပုဒ္ေရးဖုိ႔ပါ စိတ္ကူးျဖစ္မိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီစိတ္ကူးက မိခင္အရင္းတစ္ေယာက္ထဲကုိသာ အေျခခံကာ ရုတ္တရက္ ေပၚခဲ့ တာေတာ့လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္မိခင္အရြယ္ တကာမႀကီးမ်ားရဲ့ မိခင္နဲ႔တူတဲ့ ေစာင့္ ေရွာက္မႈမ်ိဳးကုိ ဟုိအရင္ ငယ္ငယ္ကထက္ ခုေနာက္ပုိင္းမွာ ပုိမုိထိေတြ႔ ခံစားလာရတယ္လုိ႔ ယုံ ၾကည္ေနမိတာ၊ အတန္ၾကာၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္အေပၚ ဂရုျပဳမႈရွိတဲ့ ကရုဏာရွင္ မိခင္ေတြကုိ တခုခုေတာ့ ေက်းဇူးစကား အမွတ္တရ ျပန္ေျပာဦးမွလုိ႔ စိတ္ကူးျဖစ္မိတာ ၾကာေနခဲ့တာ လည္း အေၾကာင္းတစ္ခ်က္အျဖစ္ ပါဝင္ပါတယ္။
အျခားအေၾကာင္းအရာမ်ားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကုိယ္တတ္ႏုိင္တာေလး ေျပာျပ၊ ေရးျပခဲ့ေပမယ့္ မိခင္ေတြအတြက္ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ရည္ရြယ္ၿပီး ေရးခ့ဲတဲ့စာမ်ိဳးေတာ့ မရွိခဲ့ေသးဖူးေလ။ ခု ေတာ့ အဲဒီမရွိဘူးေသးတဲ့ အရာကိုပဲ အေမ့ရဲ့စကားက ထပ္ဆင့္အားေပးလုိက္သလုိျဖစ္လုိ႔မုိ႔ အထူးအားထုတ္မႈ တစ္ခုအေနနဲ႔ ေရးလုိက္ပါၿပီ။
တကယ္ေတာ့ ကုိယ့္အေပၚေက်းဇူးရွိသူေတြရဲ့ ေက်းဇူးတရားကုိ စာေလးတစ္ပုဒ္တေလမွ် ေရး ျပရုံနဲ႔ ေက်ႏိုင္မယ္ မဟုတ္ဘူးဆုိတာကုိေတာ့လည္း သိပါတယ္။ သုိ႔ေပမယ့္ ခုဒီစာက ကုိယ့္ကုိ ကုိးလလြယ္ ဆယ္လဖြား၊ဆင္းရဲဒုကၡ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားကပဲ အားခဲေမြးျမဴေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တဲ့ ကုိယ့္ မိခင္ႀကီးကုိေရာ၊ မိခင္လုိပဲ ေစာင့္ေရွာက္ၾကတဲ့ မိခင္အလား ေက်းဇူးမ်ားသူေတြအတြက္ေရာ အက်ိဳးမ်ားပါေစဆုိတဲ့ ေစတနာရည္ရြယ္ဦးေလးနဲ႔ အထူးျပဳကာ ေရးတာမုိ႔ မိခင္ေတြအတြက္ တစုံတရာ အက်ိဳးေက်းဇူးရွိႏုိင္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္မိပါတယ္။ ရွိႏုိင္ပါေစလုိ႔လည္း ဆုေတာင္းေပး ပါတယ္။
ဗုဒၶအဆုံံးအမ မြန္ျမတ္တဲ့ တရားအလွ ဓမၼရသေတြကုိ အျခခံကာ ေရးသားမယ့္ ဒီစာစုေလး ေတြဟာ သားနဲ႔ေဝးေနတဲ့ အေမ့ဉာဏ္နား၊ သားသမီးေတြနဲ႔ ့နီးေသာ္လည္း ေဝးေနတယ္လုိ႔ ခံစားေနမယ့္ အေမတုိ႔ ဉာဏ္နား၊ ေနာက္ၿပီး ကုိယ့္အေမလုိပဲ သားသမီးေတြနဲ႔ ေဝးေနရတဲ့
3
အေမတုိ႔ ဥာဏ္နားမွာ ညင္သာေပ်ာ့ေပ်ာင္းစြာ ဝင္စံစားႏုိင္ပါေစလုိ႔လည္း ေမတၱာဆႏၵ ျပဳ လုိက္ပါတယ္။
လူသားေတြဆုိတာက တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ဘဝအက်ိဳးေပး မတူႏုိင္ဖူးေလ။ ေနာက္ၿပီး ဝါသနာ လည္း မတူႏုိင္ပါဘူး။ ရည္ရြယ္ခ်က္ျခင္းကလည္း တျခားစီ။ ဒီေတာ့ ကုိယ့္ဘဝကုိ ပုံေဖာ္ၾကပုံ ျခင္းလည္း မတူၾကပါဘူး။ တခ်ိဳ႔က ကုိယ့္ေမြးေျမဇာတိမွာ။ တခ်ိဳ ့ကေတာ့ တစ္နယ္ေဝးမွာ အေျခခ်ကာ ကုိယ့္ဘဝကုိ ပုံေဖာ္တည္ေဆာက္ၾကတယ္။ ဇာတိေျမကုိ မခ်စ္လုိ႔ စြန္႔ခြါသြားသူ ေတြ ရွိႏုိင္သလုိ ခ်စ္လ်က္နဲ႔ ခြဲခြါၾကရသူေတြလည္း ရွိမွာပါပဲ။ မခ်စ္လုိ႔ပဲ ခြဲခြဲ၊ ခ်စ္လ်က္နဲ႔ပဲ ခြဲခြဲ။ သာမန္ဆုိလ်င္ေတာ့ ကြဲကြာမွဳဆုိတာက ေကာင္းတဲ့အရာမ်ိဳးမွ မဟုတ္တာ။ သုိ႔ေပမယ့္ ခြဲခြာမွဳ ရဲ့ေနာက္မွာ ေလးနက္တဲ့ အျခားအဓိပၸါယ္မ်ိဳးလည္း ရွိႏုိင္ျပန္တယ္ေလ။ ေျပာခဲ့သလုိ မတူတဲ့ ဘဝေတြရဲ့ေနာက္မွာ အျခားေသာ မတူညီမွဳေတြကလည္း ပူးတြဲကာ ပါလာတတ္တာမ်ိဳး။ ရည္ ရြယ္ခ်က္ေတြ ဘယ္လုိပင္ကြဲကြဲ။ အေနေတြ ဘယ္လုိပင္ေဝးေဝး။ သားသမီးေတြဟာ သား သမီးေတြ၊ အေမေတြဟာလည္း အေမေတြပါပဲဆုိတဲ့ အေတြးေလးရမိလုိိ႔ အမွတ္တရ ေျပာ လုိက္တဲ့ ဒီစာေလး။ ဒီစာေလးနဲ႔စပ္ၿပီး ဝိသုဒိၶမဂ္က်မ္းမွာလာတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ကမ်ား အေမ့အတြက္ ေျဖဆည္ရာ ေဆးတစ္ခြက္ ျဖစ္ႏုိင္ေလမလား။ အေမဖတ္ၾကည့္ဦးေပါ့ေနာ္။
သီဟိုဠ္သာသနာထြန္းကားစဥ္က ေကာ႑ကေက်ာင္းမွာသီတင္းသုံးေနထိုင္တ့ ဲ အညၾတ ရ
ဟန္းငယ္ေလးတစ္ပါး ရိွခ့ဘဲ ူးတယ္တ့ ဲ အေမ။ သူသီတင္းသုံးေနတ့ ဲ ေကာ႑ကေက်ာင္းရ့ ဲ
ေက်ာင္းထိုင္ ဆရာေတာ္က သူ႔မိခင္ရ့ ဲ အကိုေတာ္သူပါ။ အညၾတရဟန္းငယ္ရဲ့ ဦးရီးေတာ္ေပါ့။
ရဟန္းငယ္ေလး မိဘမ်ားကလည္း ေကာ႑ကေက်ာင္းရ့ ဲ အဓိက ဒကာမ်ားပါပဲ။ တေန႔ေတာ့
ရဟန္းငယ္ေလးက ပါဠိစာေပသင္ယူဖို႔ ေမြးရပ္ရြာန႔ ဲ အလွန္းေဝးတ့ ဲ ေရာဟဏရြာႀကီးဆီကို
ႂကြသြားခ့တဲ ယ္။ ႏွစ္အေတာ္ၾကာသည့္တိုင္ ေနရပ္ကို ျပန္မလာတ့အဲ တြက္ မိခင္ႀကီးက အကို
ေတာ္ျဖစ္တ့ ဲ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ကို သူ႔သားရဟန္းကို ျပန္ေခၚေပးဖို႔ အတန္တန္ ပူဆာ
တာန႔ ဲ မေနသာေတာ့ပဲ တူေတာ္ေမာင္ ရဟန္းငယ္ကိုျပန္ေခၚဖို ့ ထြက္ခြါသြားပါတယ္။
တုိက္တုိက္ဆိုိင္ဆုိင္ပါပဲ။ အညၾတရဟန္းငယ္ေလးကလည္း စာေပသင္ယူတာ အတန္ခရီး ေရာက္။ေနာက္ၿပီး မိဘမ်ား၊ ဦးရီးေတာ္ဆရာသမားမ်ားနဲ႔ မေတြ႔တာလည္း အေတာ္ၾကာလာ တာေၾကာင့္ ေမြးရပ္ရြာကုိျပန္ဖုိ႔ ေနထုိင္ရာ ေရာဟဏရြာႀကီးကေန ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ တူ ေတာ္ေမာင္ရဟန္းငယ္ေလးနဲ႔ ဦးရီးဆရာေတာ္တုိ႔ လမ္းခုလတ္တစ္ေနရာမွာ ဆုံမိၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဦးရီးေတာ္က သူ႔ႏွမျဖစ္တဲ့ ရဟန္းေတာ္ေလးရဲ့မိခင္ မွာလုိက္တဲ့စကားကုိ တူေတာ္ ရဟန္းကုိ ေျပာျပၿပီး မိခင္ရွိရာရြာ ဆက္လက္ႂကြသြားဖုိ႔ မိန္႔ၾကားပါတယ္။ သူကေတာ့ ဒီဂဂၤါ ျမစ္ကမ္းမွာပဲ တစ္ဝါဆုိေတာ့မယ္ရယ္လုိ႔ မိန္ၾကားကာ ဝါကပ္သီတင္းသုံးေတာ္မူပါတယ္။
4
ရဟန္းငယ္ေလးလည္း သူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္အတုိင္း ေမြးရပ္ရြာကုိ ဆက္လက္ႂကြခဲ့ပါတယ္။ သူရြာ ကုိေရာက္တဲ့ ေနာက္မနက္ခင္းမွာပဲ သူ႔ရဲ့ခမည္းေတာ္ဖခင္ႀကီး ေက်ာင္းကုိေရာက္လာပါ တယ္။ ေရာက္တယ္ဆုိလ်င္ပဲ ေက်ာင္းဒကာပီပီ ျပဳေနၿမဲ ဝတ္တရားအတုိင္း ဧည့္သည္ရဟန္း ငယ္ကုိ သူ႔အိမ္ကုိႂကြေရာက္ၿပီး ဝါတြင္းသုံးလပတ္လုံး ဆြမ္းစားႂကြဖုိ႔ ပင့္ေလွွ်ာက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းကုိေရာက္လာတဲ့ ဧည့္သည္ရဟန္းတုိင္းကုိ ပင့္ဖိတ္ေလ့ရွိတဲ့အတုိင္း ပင့္ဖိတ္တာပါ။ သူူ႔သားရဟန္းရယ္လုိ႔ေတာ့ မမွတ္မိပါဘူး။ ရဟန္းငယ္ကလည္း သူဟာ ေက်ာင္းဒကာႀကီးရဲ့ သားရဟန္းျဖစ္ေၾကာင္း မမိန္႔ခဲ့ပါဘူး။
မိဘနဲ႔ဆရာသမားေတြကုိငဲ့လုိ႔ ေမြးရပ္ေျမကုိ တစ္ေခါက္အေရာက္ ႂကြလာေပမယ့္ ရဟန္းငယ္ ေလးရဲ့ သႏၲာန္မွာ မိဘရယ္လုိ႔ ထူးကာ တြယ္တာမွဳ ရွိမေနခဲ့ပါဘူး။ သူ႔မိဘေတြကုိလည္း သူဟာသူတုိ႔ရဲ့ သားပါလုိ႔ အသိေပးျခင္းျဖင့္ သားအေပၚမွာ တြယ္တာမွဳ ပုိေစခ်င္ဟန္ မတူပါ ဘူး။ ၿငိတြယ္မွဳရဲ့ဆင္းရဲဒဏ္ကုိ နားလည္သူတစ္ဦးအတြက္ ဘယ္သူ႔ကုိမွ ဒီဒဏ္မ်ိဳး သင့္ေစ ခ်င္မယ္္ မဟုတ္ေပဘူးေပါ့။ ဒီအထဲမွာ ကုိယ့္အေပၚ ေက်းဇူးႀကီးမားတဲ့ မိခင္ေတြ ထိပ္ဆုံးက ပါဝင္ေနမွာကလည္း အဆုံးစြန္တြယ္တာမွဳ မကင္းႏုိင္ေသးသူမ်ားအတြက္ ဘက္လုိက္တယ္ မဆုိသာတဲ့ အမွန္တရားတစ္ခုပဲျဖစ္မွာပါ။
မိခင္ႀကီးလည္း တစ္ဝါတြင္းလုံး သားေတာ္ရဟန္းငယ္ကုိ ဆြမ္းဝတ္မျပတ္ လုပ္ေကၽြးခဲ့ေပမယ့္ သူဆြမ္းဝတ္ျပဳေနတဲ့ ရဟန္းဟာ သူတုိ႔သားေတာ္ အရင္းရယ္လုိ႔ အမွတ္မျပဳမိခဲ့ပါဘူး။ ဝါကၽြတ္ တဲ့အခါမွာေတာ့ ရဟန္းငယ္ေလးက ဆြမ္းဒကာမ်ားကုိ သူျပန္ႂကြေတာာ့မယ္ဆုိတဲ့ အ ေၾကာင္း မိန္႔ၾကားပါတယ္။ မျပန္မီမွာ ဆြမ္းဒကာမိဘမ်ားက ရဟန္းငယ္ေလးကုိ သကၤန္းလ်ာ အဝတ္စ။ တင္းလဲနဲ႔ ဆီက်ည္ေတာက္တုိ႔ကုိ အလွဴခံသြားပါဦးလုိ႔ ေလွွ်ာက္ထားၿပီး ရွိခုိးကန္ ေတာ့ကာ ႏွဳတ္ဆက္စကား ေလွ်ာက္ၾကားၾကပါတယ္။
ဦးရီးရဟန္းေတာ္လည္း သူဝါကပ္ရာေနရာကေန မိမိအၿမဲသီတင္းသုံးရာ ေက်ာင္းကုိ ျပန္လည္ ႂကြေရာက္လာပါတယ္။ ရြာကျပန္လာတဲ့ တူေတာ္ေမာင္နဲ႔ ရြာကုိျပန္လာတဲ့ ဦးရီးတုိ႔္ လမ္းမွာ ဆုံခုိက္ တူေတာ္ရဟန္းငယ္က ဦးရီးဆရာကုိ ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္မ်ားျပဳစုၿပီး သူ႔မယ္ေတာ္ႀကီး လွဴဒါန္းလုိက္တဲ့ သကၤန္းလ်ာပိတ္စကုိ ဦးရီးရဟန္းေတာ္အား ထပ္ဆင့္လွဴဒါန္းလုိက္ပါတယ္။
သားေတာ္ကုိအေခၚသြားဖုိ႔ ့ႂကြသြားတဲ့သူ႔အကုိေတာ္ရဟန္း ျပန္ႂကြအလာကုိေစာင့္ေမွွွ်ာ္ေနတဲ့ ရဟန္းငယ္ေလးရဲ့ မိခင္ႀကီးလည္း အကိုေတာ္ျပန္ႂကြအလာကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္နဲ႔ လက္ ခ်ိဳး ေစာင့္ေမွ်ာ္လ်က္ေပါ့။ သူ႔ရင္ထဲမွာေတာ့ ဝါလည္းကၽြတ္ၿပီမုိ႔ သူ႔တူေတာ္ကုိ အပါေခၚလုိ႔ အကုိေတာ္ ျပန္လာေတာ့မယ္ေပါ့။ ရဟန္းငယ္ေလး ျပန္ႂကြသြားလုိ႔ ရက္မၾကာမီမွာပဲ ဦးရီး ရဟန္းလည္း ေကာ႑ကရြာကုိ ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ သားအျပန္ကုိေမွ်ာ္ေနတဲ့ မယ္ေတာ္ႀကီး
5
လည္း အကုိေတာ္ရဟန္း ျပန္ႂကြလာတာကုိ အေဝးကေနျမင္ရတဲ့အခါ တစ္ပါးတည္းျဖစ္ေန တာကုိ ျမင္လုိက္တာနဲ႔ပဲ သူ႔သားေတာ္ ရဟန္းေတာ့ အသက္ရွင္လ်က္ ရွိေတာ့ဟန္မတူဘူး။ ဒါေၾကာင့္သာ သူ႔အကုိေတာ္ တစ္ပါးတည္း ျပန္လာတာျဖစ္မယ္ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ အကုိေတာ္ ရဟန္းေျခရင္းမွာ မူးမုိက္လုိ႔ လဲသြားပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ အေျခအေနမွန္ကို နားလည္လုိက္တဲ့ အကုိရဟန္းက သူ႔တူေတာ္ေမာင္ရဲ့ ၿငိကပ္တြယ္တာမွဳကင္းကင္း၊ တစ္ဝါတြင္း သီတင္းသုံးေန ထုိင္သြားခဲ့တဲ့ အေနအထားကုိ ရွင္းလင္းေျပာျပၿပီး တူေတာ္ေမာင္လွဴဒါန္းလုိက္တဲ့ အဝတ္ပုိင္း စကုိ သက္ေသအျဖစ္ ႏွမေတာ္ကုိ ထုတ္ျပခဲ့ပါတယ္။
ဒီေတာ့မွ သားေတာ္ရဲ့ သေဘာထားကုိ မိခင္ႀကီးလည္း နားလည္သေဘာေပါက္သြားပါတယ္။ သူ႔သားရဟန္းငယ္ရဲ့ ဗုဒၶသားေတာ္ပီသမွဳကုိလည္း ႏွစ္ေထာင္းအားရ ျဖစ္သြားပါတယ္။ သား ေတာ္ႂကြသြားရာဖက္လွည့္ကာ လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ဘုရားရွင္က အလုိနည္းျခင္းနဲ႔စပ္တဲ့ အရာ။ ေၾကာင့္က်မွဳကင္းျခင္းနဲ႔စပ္တဲ့အရာ၊ တြယ္တာမွဳနည္းျခင္းနဲ႔စပ္တဲ့အရာမ်ားမွာ စံယူဖြယ္ရဟန္း ေတာ္ေတြကုိ သက္ေသအရာထားကာ တရားေတာ္ေတြကုိ ေဟာေျပာေလ့ရွိခဲ့ရာမွာ ငါ့ရဲ့သား ေတာ္ရဟန္းလုိ ပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ စံျပဳၿပီး ေဟာခဲ့တာမ်ိဳးျဖစ္မွာ။ တကယ္လုိ႔သာ ဗုဒၶသာသက္ ေတာ္ထင္ရွား ရွိဦးမယ္ဆုိလ်င္ျဖင့္ ငါ့ရဲ့ သားေတာ္ရဟန္းဟာလည္း ဗုဒၶကုိယ္တုိင္ စံျပဳကာ ေဟာေျပာတာကုိခံရတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါး ျဖစ္မွာလုိ ့ ဝမ္းေျမာက္စြာ ဥဒါန္းက်ဴးရင့္ခဲ့ပါတယ္။
တစ္ဝါတြင္းလုံး မိဘအိမ္ကုိႂကြေရာက္ကာ လွဴဒါန္းတဲ့ဆြမ္းကုိ လက္ခံဘုန္းေပးခဲ့တာေတာင္မွ သူဟာ သားရဟန္းပါလုိ႔ အသိေပးမသြားတာကုိ အျပစ္တင္ကာ ဝမ္းနည္းရမယ့္အစား သား ေတာ္ရဲ့ ၿငိတြယ္မွဳ ကင္းတဲ့စိတ္ထားကုိ ႏွစ္ေထာင္းအားရျဖစ္ခဲ့တဲ့ အညၾတရဟန္းငယ္ေလးရဲ့ မိခင္ႀကီးရဲ့ ရင့္က်က္တဲ့ စိတ္ထားကလည္း ခ်ီးက်ဴးစရာပါ။ သားကလည္း သားကိစၥ သားျပဳ။ အေမကလည္း အေမ့တာဝန္ အေမေက်ပြန္။ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ နားလည္မွဳေပးကာ ေန ထုိင္သြားခဲ့ၾကတဲ့ ဗုဒၶတပည့္ သူေတာ္မြန္တုိ႔ရဲ့ စိတ္ထားမ်ိဳးကုိ အတုယူမွတ္သားကာ လုိက္နာ က်င့္ပြားဖုိ႔ ေကာင္းလွပါတယ္။
ကုိယ့္မိခင္အရင္းအပါအဝင္ အားလုံးေသာ ဒကာမႀကီးေတြကုိလည္း သားရဟန္းငယ္အေပၚမွာ စာနာနားလည္ႏုိင္တဲ့ အညၾတရဟန္းငယ္ေလးရဲ့ မယ္ေတာ္ႀကီးလုိ မိခင္မ်ိဳးျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ပါရမီေတြ မရင့္က်က္ေသးလုိ ့အရင့္အမႀကီးေတြ မဟုတ္ေသးတာေၾကာင့္ တြယ္တာမွဳ အား လုံးကုိ မပယ္ေဖ်ာက္ႏုိင္သည့္တုိင္ အပုိအတြယ္အတာေတြကုိ မလုိပဲ ဝယ္ယူကာ ပူပန္ေနရ သူမ်ိဳးေတြ မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ အခ်ိဳ႔အပူေတြက ကုိယ္ကယူခ်င္လြန္းလုိ႔သာ ရ ေနတတ္တာမ်ိဳးပါ။ ကုိယ္တတ္ႏုိင္တာရဲ့ ဟုိမွာဖက္မွာရွိေနတဲ့ အပူမ်ိဳးကုိ ေသာက ကဲမုိးတဲ့ ကရုဏာတရားေတြနဲ႔ ရင္နာစြာ အၾကင္နာပြားေနမယ့္အစား ခြင့္လႊတ္တတ္မွဳ ဥေပကၡာတရား နဲ႔ စာနာကာ နားလည္ေပးလုိက္ေစခ်င္ပါတယ္။
6
တကယ္ေတာ့ တနယ္ေဝးကုိ ေရာက္ေနေပမယ့္ အေမ့ခ်စ္သားသမီးေတြ ေရာက္ရာအရပ္မွာ စြမ္းႏုိ္င္တဲ့ အလုပ္တစ္ခုကုိ လုပ္ေဆာင္္ေနလ်င္ျဖင့္ ၾကည္ႏူးမွဳကုိ အေျခခံတဲ့ မိခင္မ်ားရဲ့ အၾကင္နာႏွလုံးသားနဲ႔ အေမတုိ႔ေက်နပ္ေနႏုိင္ပါေစလုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ သားကုိ မျမင္မေတြ႔ ရလုိ႔ မ်က္ရည္တစ္စက္ အေမ့ပါးမွာဝဲေဝ့ကာ စြဲထင္ရလ်င္ေတာင္ ေသာကေၾကာင့္ ေႂကြရတဲ့ မ်က္ရည္မျဖစ္ပဲ ပီတိေၾကာင့္ ေဝရတဲ့ ၾကည္ႏူးျခင္းမ်က္ရည္စက္ေတြသာ ျဖစ္ပါေစလုိ႔ အေဝး ေရာက္ သားသမီးမ်ားကုိယ္စား အမွတ္တရ ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္။ မယွဥ္သာ အၾကင္ နာမ်ားတဲ့ မိခင္မ်ားႏွလုံးသားမွာ ရင္နာစရာ ဘာဒဏ္ရာေလးမွ်ွ မထင္လာေစခ်င္ပါဘူး။ အစဥ္ ထာဝရ အေမအားလုံး ရႊင္ၿပဳံးလုိ႔သာ ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္တာပါ။ ။